Inleiding

De geschiedenis van de Eerebegraafplaats in Bloemendaal begint al direct na de capitulatie van het Duitse leger. Al tijdens de bezetting was bekend dat de nazi’s verzetsstrijders executeerden in de duinen. Omdat de duinen verboden terrein waren, onder meer omdat het gebied tot de verdedigingslinies van de Duitsers behoorde, was er verder niets over deze terechtstellingen bekend. Ook was dus niet bekend of de gefusilleerden al dan niet in de duinen waren begraven.

Dat slachtoffers daadwerkelijk een graf in de duinen hadden gekregen, werd al meteen in mei 1945 duidelijk. In Amsterdam werd kort na de bevrijding een begrafenisondernemer gearresteerd die belast bleek te zijn geweest met het in de duinen begraven van geëxecuteerden. De opgraving van deze slachtoffers en de wens hun een eervolle laatste rustplaats te geven, leidden tot de aanleg van de Eerebegraafplaats.

 

In dit gedeelte vertellen wij de geschiedenis van de opgraving en identificatie van de slachtoffers. Daarna beschrijven wij hoe het plan tot het oprichten van een erebegraafplaats vorm krijgt, gevolgd door het inrichten en de opening van de Eerebegraafplaats en de oprichting van de Stichting ‘De Eerebegraafplaats te Bloemendaal’. Tot besluit van dit onderdeel wordt de periode na 1945 beschreven.

 

Op een andere plaats op deze website komt het ontwerp van de Eerebegraafplaats aan de orde en de slachtoffers die er liggen begraven.

 

De Eerebegraafplaats is in 2010 door de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap aangewezen als rijksmonument.