Lodewijk Anne Rinse Jetze van Hamel
Grafvak:
22
geboren: 6 juni 1915 in Nieuwersluis
overleden: 16 juni 1941 op de Bussumerheide, 26 jaar oud
burg. staat: ongehuwd
beroep: luitenant-ter-zee der tweede klasse
geloof: Waals-hervormd
vindplaats: urn met as op een begraafplaats in Osnabrück in Duitsland
Luitenant ter zee. Tevens gewijd aan zijn broeder en medestrijder Gerard van Hamel, gezantschapssecretaris, 27 october 1911 - 19 juli 1944 God’s wil geschiedt
Achtergrond
Lodo van Hamel was tijdens de meidagen van 1940 toen de Duitsers Nederland binnenvielen als marineofficier in IJmuiden gestationeerd. Hij was hier getuige van het vertrek van prinses Juliana en prins Bernhard. Twee dagen daarna vertrok hij zelf op een treiler naar Engeland. Van daaruit was hij zeer actief bij de evacuatie van voor de Duitsers gevluchte Britse militairen uit Duinkerken.
Verzetsactiviteiten
In opdracht van de Nederlandse regering in ballingschap werd Van Hamel als geheim agent naar bezet Nederland gestuurd. In de nacht van 27 op 28 augustus 1940 werd hij in het duingebied bij Hillegom gedropt.
Vanaf 31 augustus stond hij via zijn meegebrachte zender dagelijks in contact met Londen. Hij gaf militaire inlichtingen door, zoals de ligplaatsen van Duitse benzinetankschepen, opslagplaatsen en vliegvelden. Daarnaast zette hij vier spionage-, inlichtingen- en zendergroepen op.
Arrestatie en moord
Op 15 oktober 1940 zou Van Hamel met een watervliegtuig met enkele anderen vanaf het Tjeukemeer naar Engeland teruggebracht worden. Door miscommunicatie en te opvallend gedrag werden zij, nadat een poging van het vliegtuig om te landen vanwege de mist mislukte, door een Nederlandse veldwachter aangehouden. Via diens pro-Duitse districtscommandant werden zij vervolgens aan de Duitse Sicherheitspolizei overgedragen.
In april 1941 werd hij ter dood veroordeeld wegens spionageactiviteiten. Op 16 juni 1941 werd hij, ondanks pogingen van de Nederlandse regering hem uit te wisselen tegen gevangen Duitse agenten, op de Bussumerheide gefusilleerd.
Zijn lichaam werd op last van de bezetter gecremeerd in Westerveld, waarna de urn is begraven op het Hegerfriedhof in Osnabrück. Op 8 maart 1952 werd deze herbegraven op de Eerebegraafplaats. Vanwege zijn moedig optreden kreeg Van Hamel postuum Nederlandse en Britse onderscheidingen en werd er een mijnenveger naar hem vernoemd.